ostre zakończenie

См. также в других словарях:

• zakończenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zakończyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zakończenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zakończenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} końcowy fragment czegoś :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziobek — m III, D. dziobekbka, N. dziobekbkiem; lm M. dziobekbki 1. «mały dziób ptasi» Pisklęta otwierały dziobki. przen. żart. «buzia, usta» 2. «lejkowate zakończenie dzbanka, dzbanuszka, czajnika itp. naczyń, przez które leje się płyn» 3. «ostre… …   Słownik języka polskiego

• grot — I m IV, D. u, Ms. grocie; lm M. y 1. «ostre zakończenie (ostrze) różnych rodzajów broni drzewcowej: włóczni, kopii, dzidy, lancy oraz strzały; także cała strzała» Ostry, stalowy grot. 2. łow. «zakończenie odnogi poroża kozła sarny skierowane ku… …   Słownik języka polskiego

• nóż — m II, D. noża; lm M. noże, D. noży «narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się z metalowego ostrza osadzonego na trzonku; przyrząd do skrawania, cięcia itp. w różnego rodzaju urządzeniach mechanicznych» Długi, krótki, cienki, szeroki,… …   Słownik języka polskiego

• szpic — I m II, D. a; lm M. e, D. ów «ostre zakończenie czegoś; czubek, wierzchołek» Szpic buta, noża. ◊ Wycięcie, bródka itp. w szpic «wycięcie, bródka itp. mające kształt ostrego trójkąta, ostro zakończone» ‹niem.› II m II, DB. a; lm M. e, D. ów «pies… …   Słownik języka polskiego

• kant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kantncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie brzegów przedmiotu lub krawędź uformowana przez dwie stykające się płaszczyzny; ostry bok, załamanie : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szpic — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie, wierzchołek czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szpic gwoździa. Szpic noża. Kopnąć coś szpicem buta. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sztych — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie białej broni; szpic : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uderzyć sztychem szabli. Przyłożył mu sztych do gardła. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ostry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ostrytrzy, ostrytrzejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający tnącą krawędź lub kłujące zakończenie umożliwiające cięcie, krojenie, kłucie, skaleczenie; nietępy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• szpikulec — m II, D. szpikuleclca; lm M. szpikuleclce, D. szpikuleclców «przedmiot o zaostrzonym końcu służący do nakłuwania czegoś; ostre, kłujące, zwykle metalowe zakończenie czegoś» Szpikulec laski, kija. Nakłuć coś szpikulcem …   Słownik języka polskiego